Strefa ruchu i zamieszkanie czyli co Ci wiadomo o drogach wewnętrznych, kierowco?

Jak parkować? Jeździć niezapiętych pasów? Zapalać światła? Jak poruszać się po drogach niepublicznych i osiedlowych i nie łamać przepisów ruchu drogowego? Drogi wewnętrzne są często inaczej oznakowane niż drogi publiczne, co powoduje nieco zamieszania wśród kierowców.

Przede wszystkim kandydaci na kierowców uczą się poruszania po drogach publicznych,a na kursach nie porusza się zagadnień związanych  ruchem po drogach wewnętrznych. Nie oznacza to jednak, że trudności z poruszaniem po drogach osiedlowych  i niepublicznych mają tylko kierowcy z niedługim stażem. Okazuje się, że nawet kierowcy, który swoje prawo jazdy odebrali kilka lat temu, gubią się w przepisach obowiązujących drogach wewnętrznych.  Różnice są jednak logiczne, łatwe do opanowania, jakkolwiek dosyć duże.

Drogi wewnętrzne czyli jakie?

Droga wewnętrzna to droga niepubliczna, wytyczona na terenie prywatnym. Właścicielem terenu może być osoba fizyczna, firma, spółdzielnia, gmina oraz powiat. To właściciel terenu ustala zasady ruchu oraz ustawia znaki i sygnały drogowe, kierując się tutaj własnym rozeznaniem i uznaniem potrzeb mieszkańców oraz osób korzystających z tych dróg. Właściciel narzuca kierowcom zasady dotyczące używania sygnałów dźwiękowych, parkowania czy pierwszeństwa. Warto pamiętać, że to co nie jest zabronione, jest dozwolone, o ile nie jest zabronione na przykład przez kodeks karny. Okazuje się więc, że na drogach osiedlowych możesz prowadzić bez zapiętych pasów bezpieczeństwa, bez zapalonego oświetlenia czy bez prawa jazdy. Możesz zostawić auto z włączonym silnikiem na dłużej niż minutę oraz parkować tam, gdzie nie ma zakazu. Nie wolno ci jednak prowadzić auta pod wpływem alkoholu, ponieważ jest to zabronione na wszystkich ogólnodostępnych drogach. Jeśli nie będziesz respektował oznakowania i będziesz stwarzał zagrożenie dla innych, również możesz zostać ukarany.

Ogólna dostępność dróg wewnętrznych

Drogi wewnętrzne nie zawsze są dostępne dla wszystkich kierowców. Często dostęp do niej jest ograniczony, jak to ma miejsce na zamkniętych osiedlach mieszkaniowych. Sposób użytkowania jej przez innych użytkowników może być określony przez właściciela. Na drogach wewnętrznych kierowca bezwzględnie musi stosować się do zasad określonych przez właściciela drogi oraz do znaków i sygnałów drogowych przez niego ustalonych. Nie wolno mu prowadzić auta pod wpływem alkoholu czy narkotyków oraz stwarzać zagrożenia dla pieszych, rowerzystów oraz innych kierowców i samochodów.

Droga wewnętrzna może, ale nie musi być oznakowana. Teoretycznie w kodeksie drogowym istnieje znak D-46 oznaczając początek drogi wewnętrznej oraz znak D-47, który oznacza jej koniec. Opuszczając drogę wewnętrzną kierowca włącza się do ruchu, więc ustępuje pierwszeństwa innym.

Strefa ruchu

Nieco innym pojęciem jest strefa ruchu, która umożliwia zarządcom dróg wewnętrznych dostosowanie ich do ogólnych zasad ruchu drogowego. Co to oznacza? Że na drodze wewnętrznej czyli niepublicznej, oznaczonej znakiem strefa ruchu, obowiązują wszystkie zasady kodeksu ruchu drogowego, do których należy się bezwzględnie stosować. Zarówno kierowca jak i samochód muszą spełniać te same wymagania, które stawia się im na drogach publicznych, czyli auto musi być dopuszczone do ruchu, kierowca musi posiadać prawo jazdy.Obowiązują tu te same przepisy, co na drogach publicznych. Kierowca może ukarać kierowcę za wykroczenia drogowe określone przez kodeks drogowy. Strefa ruchu oznaczona jest znakiem D-52 na początku i na końcu D-53. Wyjeżdżając ze strefy ruchu kierowca włącza się do ruchu, a więc zobowiązany jest do zachowania ostrożności i ustąpienia pierwszeństwa wszystkim uczestnikom ruchu.

Strefa zamieszkania

Strefa zamieszkania oznakowana jest znakiem D-40 na początki i D-41 na końcu. To znak łatwy do zapamiętania, widoczni na nim są piesi, dzieci oraz dorośli. Stąd wiadomo, że to piesi mają tu bezwzględne pierwszeństwo, mogą korzystać z całej szerokości jezdni, a każdy pojazd zobowiązany jest do ustąpienia pieszym pierwszeństwa. W strefie zamieszkania progi spowalniające nie muszą być oznaczone, dopuszczalna prędkość to 20 km/h, a parkować można tylko w wyznaczonych miejscach.

Mimo różnic, na drogach wewnętrznych można poruszać się mocno intuicyjnie, kierując się zdrową logiką i bezpieczeństwem pieszych, zwłaszcza w strefie zamieszkania. Należy pamiętać, że opuszczając każdą z omawianych dróg, zawsze włączasz się do ruchu i ustępujesz pierwszeństwa wszystkim pojazdom, rowerzystom i pieszym. Poruszanie się z po drogach wewnętrznych to sprawdzian kultury społeczeństwa, zdrowego rozsądku kierowców i kulturalnych zachowań. Mieszkając wspólnie warto zadbać, by nie utrudniać życia innym współmieszkańcom tylko dlatego, że więcej można…

Autor artykułu: Artykuł został przygotowany przez pomoc drogową AUTO-HOL z Warszawy Grzegorza Glińskiego oferującą całodobową auto pomoc na terenie Warszawy.